Μετέωροι άνθρωποι του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου
Με τον τίτλο αυτό παρουσιάστηκε το ντοκιμαντέρ του Στρατή Βογιατζή και της Θέκλας Μαλάμου, στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, στις 15 Μαρτίου 2016. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τον τρόπο ζωής, την καθημερινότητα, τα προβλήματα και τα όνειρα του λαού και παράλληλα την συνεχή προσπάθεια και τον αγώνα της Σαμπιχά Σουλεϊμάν να υποστηρίξει με κάθε τρόπο την καλυτέρευση των συνθηκών διαβίωσης και εξέλιξης του λαού της.
Οι δημιουργοί χαρακτηριστικά αναφέρουν :
«Οι Ρομά υπάρχουν όσο μένουν μακριά, όσο το πεπρωμένο τους δεν συναντιέται με το δικό μας, όσο τα όνειρά τους δεν συνωστίζονται με τα δικά μας. Εξόριστοι εδώ και χιλιάδες χρόνια από τις κοινωνίες με τις οποίες έρχονται σε επαφή, είναι καταδικασμένοι να ζουν στο περιθώριο, στις παρυφές κάθε κοινωνίας. Ο εξόριστος αυτός τόπος έγινε σταδιακά η πατρίδα τους, εκεί όπου ονειρεύονται, εκεί όπου θάβουν τα όνειρά τους κάτω από το χώμα. Η Σαμπιχά, μια χαρισματική γυναίκα στην καρδιά του Δροσερού, αποφάσισε να αναλάβει δράση για όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω της, να διεκδικήσει ίσα δικαιώματα για τους Ρομά, αλλά και να αλλάξει τα κακώς κείμενα της ίδιας της κουλτούρας τους. Από τη στιγμή που ταξίδεψαν από την Ινδία και εγκαταστάθηκαν στην Ευρώπη πριν από χιλιάδες χρόνια, οι Ρομά πέφτουν συστηματικά θύματα φυλετικής διάκρισης. Οι σχέσεις των Ελλήνων με τους Ρομά που ζούνε στη χώρα μας είναι το λιγότερο τεταμένες και εύθραυστες και τα συναισθήματα του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας κυμαίνονται από την απλή καχυποψία στον απόλυτο ρατσισμό. Τα ήθη και τα έθιμα των Ρομά αλλά και ο τρόπος ζωής τους μας τρομάζουν και έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη είμαστε πάντα έτοιμοι να τους περιθωριοποιήσουμε και να τους κατακρίνουμε. Προσγειωθήκαμε στον οικισμό των Ρομά στο Δροσερό της Ξάνθης με πολλά ερωτήματα για το ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι , που τροφοδοτούν το φαντασιακό μας με την αυθόρμητη, χωρίς αύριο ζωή τους, ασπαζόμενοι μια κουλτούρα ανένταχτη, χωρίς κανόνες.
Που ανήκουν τελικά οι Ρομά που στέκονται απόμερα από τη κοινωνία και ταυτόχρονα μέσα σε αυτήν; Πως εμείς οι άλλοι, υποτελείς στην αλαζονεία της κρίσης, κοιτάζουμε αυτή τη διαφορετική κουλτούρα μόνο μέσα από τα στερεότυπα που έχουμε υιοθετήσει για αυτούς; Μια γυναίκα στον οικισμό του Δροσερού, η Σαμπιχά θέτει από τη πλευρά της τα δικά της ερωτήματα, αγωνίζεται για να δώσει τις δικές της απαντήσεις σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία όπου οι γυναίκες σπανίως ορθώνουν ανάστημα. Στη Σαμπιχά συναντήσαμε το μικρό παιδί Ρομά, τα όνειρα και τις δυσκολίες που βιώνει, τον αποκλεισμό και την αποδοχή, την ασφάλεια του μέσα σε αυτό το μετέωρο τόπο που διαμένει».
Μπείτε στην παρακάτω ιστοσελίδα, για περισσότερες πληροφορίες:
